شایان ذکر است که زرشک اعلا چوبی زیبا با ارزش زینتی بالا به عنوان پرچین بسیار محبوب است. در اینجا می توانید دریابید که هنگام کاشت و مراقبت از زرشک باید به چه نکاتی توجه کنید.
زرشک که به دلیل توت ترش خار ترش نیز نامیده می شود، از خانواده زرشک (Berberidaceae) است و اطراف خود را با میوه های رنگارنگ و گل های زرد رنگ تزئین می کند که با آن حشرات، پرندگان و پستانداران کوچک را به خود جذب می کند.
علاوه بر این، این درختچه های خاردار مقاوم هستند و مراقبت از آنها آسان است، که آنها را به گیاه چوبی مناسبی برای پرچین، حاشیه یا عنصر در یک باغ طبیعی تبدیل می کند.
در این مقاله، یاد خواهید گرفت که چگونه در هنگام کاشت بهترین کار را انجام دهید و چه چیزی در مراقبت مهم است.
زرشک با 400 تا 600 گونه، یک جنس بسیار غنی از گونه است. بنابراین یک نوع زرشک وجود ندارد، بلکه انواع مختلفی وجود دارد که تقریباً همه آنها در خارج از اروپا قرار دارند.
در اروپا کمتر از تعداد انگشت شماری گونه وجود دارد که بیشتر آنها در هیمالیا و مناطق معتدل شرق آسیا یافت می شوند.
مشخص نیست که زرشک دقیقاً از کجا می آید، اما اکنون در تمام قاره ها به استثنای استرالیا گسترده شده است.
زرشک معمولی (Berberis vulgaris) بومی عرض های جغرافیایی ما است، اگرچه به ندرت در طبیعت یافت می شود.
دلیل این امر این است که زرشک معمولی میزبان واسط یک قارچ غلات است و به همین دلیل در برخی نقاط تقریباً عمداً ریشه کن شده است.
خوشبختانه جمعیت به آرامی در حال بهبود است، زیرا درختچه دارای خواص مفید بسیاری است. در اوایل قرون وسطی، زرشک به طرق مختلف مورد استفاده قرار می گرفت، به عنوان مثال از توت ترش مانند سرکه استفاده می شد و به عنوان جایگزین لیمو برای جمعیت فقیرتر استفاده می شد.
پوست ریشه همچنین می تواند به طور طبیعی برای رنگ کردن پشم، چرم یا زرد کتان استفاده شود و به عنوان دارویی برای یرقان و بیماری های کبدی تجویز می شد.
با این حال، انواع خرافات پیرامون درختچه خاردار نیز وجود داشت، به عنوان مثال، میوه ها بسته به شکل آنها قرار بود زمستانی کوتاه و خشن یا طولانی و معتدل را نشان دهند.
زرشک درختچه های کوچک تا متوسط و به ندرت درختان کوچکی هستند که بسته به گونه می توانند از نظر ظاهری بسیار متفاوت باشند.
