نخود مشکل گشا و نهال های کوچک به راحتی در اثر تماس مستقیم با کود یا کشت نامناسب آسیب می بینند. در مراحل اولیه رشد به صورت کم عمق کشت و بیل بزنید.
اکثر گونه های کوتوله و متوسط خود نگهدارنده هستند. گونه‌های بلندتر (گرین ارو و بولرو) زمانی که به میله‌ها یا حصار برای حمایت آموزش داده می‌شوند، پربارتر هستند و راحت‌تر انتخاب می‌شوند. اما آنها دیگر محبوب نیستند.
نخود فرنگی را می توان برای خنک کردن خاک، کاهش از دست دادن رطوبت و جلوگیری از پوسیدگی خاک مالچ کرد.
برخی از نخودها و نخودهای قندی از انواع انگور با ارتفاع 6 فوت یا بیشتر هستند که نیاز به حصار یا تکیه گاه های دیگر دارند.
وقتی غلاف نخود متورم شد (دور ظاهر شد) آماده چیدن است. هر روز یا دو غلاف در نزدیکی زمان برداشت انتخاب کنید تا مشخص کنید که نخودها در مرحله مناسب برای خوردن هستند.
نخود فرنگی زمانی از بهترین کیفیت برخوردار است که کاملا منبسط شده اما نابالغ باشد، قبل از اینکه سفت و نشاسته ای شود.
نخود فرنگی را باید بلافاصله قبل از طبخ بچینید زیرا کیفیت آن به خصوص شیرینی آن (مانند ذرت شیرین) به سرعت از بین می رود. غلاف های قسمت پایینی گیاه زودتر بالغ می شوند.
آخرین برداشت (معمولاً سوم) حدود یک هفته پس از برداشت اول انجام می شود. کشیدن کل گیاه برای آخرین برداشت چیدن را آسان می کند.
نخود فرنگی باید هر 1 یا 3 روز یکبار برداشت شود، مشابه نخود برفی برای به دست آوردن کیفیت اوج. زمانی که غلاف ها برای اولین بار شروع به چاق شدن می کنند اما قبل از اینکه دانه ها خیلی بزرگ شوند، شکستن قند در بهترین حالت خود قرار دارد. در این مرحله، غلاف‌ها مانند لوبیا سبز می‌شکنند و می‌توان کل غلاف را خورد.
برخی از گونه ها دارای رشته هایی در امتداد درزهای غلاف هستند که باید قبل از پخت و پز برداشته شوند. تکه های قندی که برای مدت طولانی روی انگور باقی می مانند شروع به ایجاد فیبر سخت در دیواره غلاف می کنند.
سپس این نخودها باید پوسته پوسته شوند و به عنوان سایر نخودهای باغی استفاده شوند و غلاف های فیبری دور ریخته شوند.
تا زمانی که گیاه سالم بماند و هوا خنک بماند، انواع نخود و نخود برفی هر دو به رشد بلندتر و تولید نخود ادامه می دهند.
