خیاطی با دست یک هنر است که بیش از 20000 سال قدمت دارد و تصور اینکه دوخت لباس عروس بچه گانه با دست چقدر می تواند طاقت فرسا باشد نیز ذهن ادمی را درگیر می کند.
اولین سوزن های خیاطی از استخوان یا شاخ حیوانات و اولین نخ از رگه حیوان ساخته می شد. سوزن های آهنی در قرن چهاردهم اختراع شدند. اولین سوزن چشم در قرن 15 ظاهر شد.
اولین حق ثبت اختراع مرتبط با دوخت مکانیکی، یک حق اختراع بریتانیایی در سال 1755 بود که به آلمانی، چارلز وایزنتال صادر شد.
ویزنتال برای سوزنی که برای یک ماشین طراحی شده بود حق ثبت اختراع صادر کرد. با این حال، حق ثبت اختراع بقیه دستگاه را توصیف نمی کند. مشخص نیست که آیا ماشینی وجود داشته است یا خیر.
مخترع انگلیسی و سازنده کابینت، توماس سنت، اولین اختراع را برای یک ماشین کامل برای خیاطی در سال 1790 صادر کرد. مشخص نیست که آیا سنت یک نمونه اولیه از اختراع خود ساخته است یا خیر.
این حق ثبت اختراع یک بال را توصیف می کند که چرم را سوراخ کرد و سوزنی را از سوراخ عبور داد. بازتولید بعدی اختراع سنت بر اساس نقشه های ثبت اختراع او کارساز نبود.
در سال 1810، آلمانی، بالتاسار کرمز، ماشین خودکار برای دوخت کلاه را اختراع کرد. کرمز اختراع خود را ثبت نکرد و هرگز به خوبی عمل نکرد.
خیاط اتریشی، Josef Madersperger چندین تلاش برای اختراع ماشین خیاطی انجام داد و در سال 1814 یک حق اختراع صادر کرد. تمام تلاش های او ناموفق تلقی شد.
در سال 1804، یک حق اختراع فرانسوی به توماس استون و جیمز هندرسون برای “دستگاهی که دوخت دستی را تقلید می کند” اعطا شد.
در همان سال حق امتیازی به اسکات جان دانکن برای “ماشین گلدوزی با چندین سوزن” اعطا شد. هر دو اختراع شکست خوردند و به زودی توسط عموم فراموش شدند.
در سال 1818، اولین چرخ خیاطی آمریکایی توسط جان آدامز دوج و جان نولز اختراع شد. دستگاه آنها قبل از خراب شدن، نتوانست مقدار مفیدی از پارچه را بدوزد.
